Επίσης έπρεπε να φιλέψουν όσους ήταν ανήμποροι να τις παρασκευάσουν, καθώς και αυτούς που πενθούσαν.
Σήμερα, δυστυχώς, λόγω υποχρεώσεων αλλά και του διαφορετικού τρόπου ζωής τη θέση των σπιτικών την έχουν πάρει τα λαλάγγια από τους φούρνους και τα ζαχαροπλαστεία.
Τρώγονται με ζάχαρη και κανέλα ή μέλι αλλά και αλμυρά. Με τυριά όπως η φρέσκια μυζήθρα το ανθότυρο, αλλά και με πικάντικη πιπεράτη φέτα.
Τα λαλάγγια Μάνης είναι υψηλής θερμιδικής αξίας αλλά δυστυχώς δεν μπορούμε να τα παρασκευάσουμε διαφορετικά. Μπορούμε όμως να αντικαταστήσουμε το λευκό κλασικό αλεύρι με αλεύρι ολικής ή με ανάμικτο.
Η τηγανίτα είναι ένα επίπεδο, στρογγυλό και λεπτό σε πάχος έδεσμα το οποίο παρασκευάζεται με ένα είδος χυλού φτιαγμένο κυρίως από αλεύρι και νερό. Στον χυλό της τηγανίτας μπορούν επίσης να προστεθούν αβγά, γάλα και βούτυρο. Το πάχος εξαρτάται από τη συνοχή της ζύμης. Αυτή επηρεάζεται από τον διογκωτικό παράγοντα (μαγειρική σόδα, μπέικιν πάουντερ, ή μαγιά) που θα προστεθεί στο μείγμα. Ψήνεται σε θερμή επιφάνεια, ταψί ή τηγάνι, συνήθως με λάδι ή βούτυρο.
- 350 gr. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
- 4 gr. ξηρή μαγιά στιγμής
- 60 ml. ελαιόλαδο
- ½ κουταλάκι του γλυκού αλάτι
- ¾ κουταλάκι του γλυκού κανέλα
- ½ κουταλάκι του γλυκού γαρίφαλο
- Χλιαρό νερό
- Ηλιέλαιο για το τηγάνισμα
- Ελαιόλαδο ή Σπορέλαιο για το τηγάνισμα
- Σε ένα μπώλ κοσκινίζουμε το αλεύρι.
- Προσθέτουμε το ελαιόλαδο και αρχίζουμε να τρίβουμε με τις παλάμες μας να υγρανθεί ομοιόμορφα το μείγμα.
- Προσθέτουμε το αλάτι, τα μπαχαρικά και όσο νερό χρειαστεί, μέσα στο οποίο διαλύουμε την μαγιά.
- Ζυμώνουμε καλά για 3 λεπτά, φροντίζοντας να έχουμε συνεχώς λαδωμένα χέρια.
- Τοποθετούμε την ζύμη σε ζεστό σημείο και την αφήνουμε σκεπασμένη για 2 ώρες.
- Κατόπιν πλάθουμε λεπτά μακριά κορδόνια, με τα οποία, δημιουργούμε μία σπείρα. Βάζουμε το λάδι να κάψει καλά και τηγανίζουμε τα λαλάγγια.
- Ακουμπάμε σε απορροφητικό χαρτί.
- Περιχύνουμε με μέλι και σερβίρουμε ως γλυκό ή με τυρί ως αλμυρό σνακ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου