Ανήκει στα ορνιθόμορφα πουλιά, στην οικογένεια των φασιανίδων, όπου ανήκει και ο φασιανός, και στην υποοικογένεια των περδικίνων, στην οποία εντάσσονται και οι πέρδικες. Λέμε ορτύκι το κοινό, διότι υπάρχουν και άλλα δύο είδη, που δεν συναντάμε στην χώρα μας, το τριδάκτυλο ορτύκι (Τurnix Sylvatica) που σήμερα ζει στην Ισπανία, Πορτογαλία και το ορτύκι της Βιρτζίνια (Ortyx Virginiana) που ζει στην Αμερική. Οι αρχαίοι Έλληνες αιχμαλώτιζαν τα ορτύκια με διαφόρους τρόπους , χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Μύθοι και θρύλοι υπάρχουν πλάστηκαν γι' αυτό το μικρό αλλά ξεχωριστό πουλί. Ακόμη και ο πατέρας των Θεών Δίας , συνδέεται με το ορτύκι ...ερωτικά, όταν αυτό δεν ήταν πουλί , αλλά μία πανέμορφη νύμφη, η Ορτυγία. Η Ορτυγία δυστρόπησε στις ερωτικές ορέξεις του Δία και για να του ξεφύγει , μεταμορφώθηκε σε πουλί (ορτύκι) και πέταξε πάνω από το Αιγαίο. Ο Δίας την κυνήγησε, κι όταν αυτή κουράστηκε έπεσε και πνίγηκε. Στην ίδια θέση υψώθηκε μετά από λίγο ένα νησί, η Ορτυγία η σημερινή Δήλος(1). Στην χώρα μας έρχεται από την Αφρική τον Απρίλιο , το ορτύκι έχει την τάση να κινείται βόρεια , από μια ανάγκη δεμένη με το ένστικτο, αλλά και τη βιολογία του. Όλες οι βαλκανικές χώρες φιλοξενούν ορτύκια από τη άνοιξη μέχρι και τις αρχές του φθινοπώρου, όπως και πολλές περιοχές της Πατρίδα μας. Επειδή όμως κάθε χρονιά έχει τις ιδιαιτερότητες της και ο παράγων τύχη είναι σημαντικότατος, το θέμα της επιλογής του κυνηγότοπου είναι εντελώς προσωπική ευθύνη.  Μέγεθος. 17-20 εκ ,Βάρος. 200-250 γρ. Άνοιγμα φτερούγων 32-35 εκ Τα πόδια του είναι κοντά και οι γάμπες του έχουν χρώμα καφέ κίτρινο σκούρο, ενώ το στήθος του είναι χρωματισμένο με τα ίδια χρώματα , σε έντονες και απαλότερες αποχρώσεις. Το φτέρωμα του σώματος του είναι διακοσμημένο με πινελιές άσπρες, που σπάζουν την μονοτονία των αποχρώσεων του καφέ και του κίτρινου. Η ουρά είναι μικρή, ενώ το κεφάλι του μοιάζει με εκείνο του νεοσσού κοτόπουλου. Το ορτύκι συχνάζει κυρίως σε περιοχές με χαμηλή βλάστηση, σε χώρους ανοικτούς με μικρό χορτάρι , ιδιαίτερη προτίμηση στις καλλιεργημένες εκτάσεις με βρώμη, σίκαλη, σιτάρι, σουσάμι, τριφύλλι και στα μποστάνια. Σε αυτούς του χώρους από την άνοιξη μέχρι τα μέσα του καλοκαιριού, το ορτύκι ζευγαρώνει, στο έδαφος όπου κάνει και την φωλιά του. Εκεί το θηλυκό γεννά 7-12 αυγά σκουροπράσινου χρώματος με καφές πιτσιλιές. Οι γέννες του ορτυκιού αριθμούνται σε 2. Τις πολύ ζεστές μέρες του καλοκαιριού, το ορτύκι προτιμά τα δροσερά εδάφη, αλλά όχι και τα πολύ υγρά. Βρίσκει καταφύγιο στις αθέριστες ακόμη καλαμποκιές και βγαίνει στους αγρούς όταν δροσίσει για να φάει. Προτιμά σαλιγκάρια κυρίως , αλλά και σπόρους , έντομα , χορτάρι κ.λ.π. Πατρίδα του μπορεί να θεωρηθεί η Β. Αφρική. Εντύπωση προκαλεί το έντονο αίσθημα αναπαραγωγής τους , αφού επιμένουν να Ωοτοκούν 2-3 φορές ,σε περίπτωση που οι φωλιές καταστραφούν για διαφόρους λόγους. Οι εχθροί του πολλοί ,όλα τα αρπακτικά, τα κορακοειδή, τα φίδια, σκαντζόχοιροι κ.λ.π. Το κυνήγι του ορτυκιού Κάννη με άνοιγμα η κύλινδρο και σκάγια 9-10-11 νούμερο είναι το ιδανικός συνδυασμός για επιτυχία . Είναι χρήσιμο να φοράμε ανοικτόχρωμα η εντόνου χρώματος κυνηγετικά γιλέκα. Λόγω του χαμηλού πετάγματος του ορτυκιού έχουν καταγραφεί αρκετά ατυχήματα μεταξύ των κυνηγών. Το σκυλί μας πρέπει να είναι σταθερό στην φέρμα και πολύ μεθοδικό στην έρευνα του και να αντέχει σε υψηλές θερμοκρασίες. Παραπομπή |
