Παραδοσιακές Μανιάτικες Συνταγές : Μανιάτικες Δίπλες

 

Οι Μανιάτικες Δίπλες ήταν τα γλυκά του γάμου και της χαράς. Ευτυχώς είναι ένα έθιμο που συνεχίζεται στη Μάνη και διαδίδεται και σε άλλες περιοχές. Την προπαραμονή του γάμου ετοιμάζονται τα γλυκά. Μαζεύονται αρκετές γυναίκες από νωρίς το πρωί και τα παρασκευάζουν τραγουδώντας μέχρι το βράδυ.

Για ένα γάμο χρειάζονται περίπου 800 κομμάτια για να διπλοκεραστούν οι καλεσμένοι.

ΥΛΙΚΑ ΓΙΑ ΜΑΝΙΑΤΙΚΕΣ ΔΙΠΛΕΣ (για 40 κομμάτια)

6 αυγά
1 κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
μισό κουταλάκι αλάτι
3 κουταλιές ζάχαρη
3 κουταλιές λάδι
3 κουταλιές ούζο ή 2 βανίλιες
καρύδι τριμμένο και κανέλα
λάδι για τηγάνισμα
Για το σιρόπι
1 κιλό μέλι,
μισό ποτήρι νερό (να βράσουν 2′)

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Χωρίζουμε τα ασπράδια από τους κρόκους.

Κτυπάμε τους κρόκους με τη ζάχαρη και φτιάχνουμε χτυπώντας τ’ ασπράδια μαρέγκα.

Ενώνουμε τα δύο μίγματα και προσθέτουμε το ούζο, το λάδι, τη βανίλια και το αλάτι.

Αρχίζουμε να ρίχνουμε σιγά- σιγά το αλεύρι (όσο πάρει) ανακατεύοντας με το χέρι.

Προσοχή, διότι αυτή η ζύμη σφίγγει πολύ εύκολα. Ζυμώνουμε με λαδωμένα χέρια και ετοιμάζουμε ένα ζυμάρι ελαφρώς σκληρό, το οποίο αφήνουμε να σταθεί σκεπασμένο με βρεγμένη πετσέτα για μισή ώρα περίπου.

Παίρνουμε κομμάτια ζύμης και ανοίγουμε φύλλα πολύ λεπτά με τη βέργα ή το ειδικό μηχάνημα. Κόβουμε με ροδάκι ή μαχαίρι τα φύλλα σε διάφορα σχήματα, λωρίδες ή τετράγωνα και τα ψήνουμε σε βαθύ σκεύος με άφθονο καυτό λάδι διπλώνοντάς τα με δυο πιρούνια (ψήνονται πολύ γρήγορα).

Τις βγάζουμε σε ταψί στρωμένο με άφθονο απορροφητικό χαρτί. Βουτάμε μια – μια στο ζεστό σιρόπι και τις βάζουμε σε τρυπητό να στραγγίσουν.

Στη συνέχεια τις αραδιάζουμε σε πιατέλες ρίχνοντας επάνω τριμμένο καρύδι και κανέλα.

Πώς ονόμαζαν τα χωράφια οι παλαιοί Μανιάτες

Κάθε χωράφι στη Μέσα Μάνη είχε και έχει το όνομα του. Οι παλαιοί Μανιάτες ονόμαζαν το κάθε χωράφι με διαφορετικό όνομα. Τα χωράφια μπορεί να ήταν και από αγορά ή ανταλλαγή και να παρέμενε το όνομα του προηγούμενου ιδιοκτήτη. Υπήρχαν όμως και οι γνωστές ονομασίες για να οριοθετήσουν το σημείο για το οποίο αναφέρονται, όπως:

Σπιτακούλα: Κάθε δέντρο μαντρώνεται χωριστά και η μάντρα του που χτίζεται για να το προφυλάσσει από τα ζώα λέγεται σπιτακούλα.

Περιβόλι: Περισσότερα δέντρα, (ελιές, φραγκοσυκιές και συκιές) μαντρώνονται και λέγονται περιβόλι. Όταν το περιβόλι έχει όλο ελιές λέγεται ελιοπερίβολο. Όταν έχει όλο συκιές ή φραγκοσυκιές λέγεται συκοπερίβολο και αντίστοιχα φραγκοπερίβολο όταν έχει φραγκοσυκιές.

Αλώνι: Το χωράφι που αλωνίζανε.

Γύρισμα: Η μαντρωμένη έκταση με δέντρα μεγαλύτερη από περιβόλι λέγεται γύρισμα. Όλος σχεδόν ο τόπος της Μέσα Μάνης είναι έτσι μαντρωμένος με περιβόλια και γυρίσματα.

Νομή: Λέγεται μέρος μεγάλο που δεν είναι μαντρωμένο ούτε και δέντρα έχει. Οι νομές είναι τοποθεσίες που έχουν συνήθως περισσότερο χώμα. Οι νομές λέγονται και στερέα και σπείρονται εναλλάξ σιτάρι, κριθάρι ή κουκιά.

Τρόχαλος: Λέγεται σωρός από πέτρες.

Ξέσκεπο: Δεν έχει τίποτα φυτεμένο.

Τράφος: Λέγεται άκρη του χταριού μικρή και πετρώδη που δεν καλλιεργείται. Και τα χώματα χαντακιού και μικρός σωρός πέτρες και μέρος άγριο που μοιάζει με αυτά.

Χτάρι: Στις λαγκαδιές και στις πλευρές των βουνών, για να συγκρατούν τα χώματα, χτίζουν τοίχους. Έτσι σχηματίζονται λουρίδες γης για καλλιέργεια που μοιάζουν σαν μεγάλα σκαλοπάτια. Αυτά λέγονται χτάρια.

Λουρί, λούρα: Κάθε μεγάλο χωράφι του πατέρα το μοιράζουν οι αδερφοί σε λουρίδες, για να μην υπάρχει διαφορά μεταξύ τους σε ποιότητα γης και τοποθεσίας.

Άρμακα, αρμακούλι: Στα μέρη που το έδαφος έχει μικρή ανηφόρα, τα χτάρια είναι φαρδιά και λέγονται άρμακες και οι μικρές αρμακούλια.

Στρεβλό: Λέγεται το χωράφι εκείνο που έχει πολλές ριζόπετρες και εξέχουν επάνω στην επιφάνεια του, έτσι που να μη μπορεί να καλλιεργηθεί με άροτρο. Τα στρεβλιά τα σπέρνουν και τα σκάβουν οι γυναίκες με την αξίνα.