Το Τρυγόνι (Streptopelia turtur).

Ανήκει στην τάξη Περιστερόμορφα (COLUMBIFORMES). Είναι το μικρότερο θηρεύσιμο περιστερόμορφο με βάρος που κυμαίνεται από 180 έως 250 γρ. Eίδος καθαρά αποδημητικό με πολύ λίγες εξαιρέσεις. Διαχειμάζει στην Αφρική κυρίως κάτω απ' την Σαχάρα. Στην χώρα μας παραμένουν ,σύμφωνα με μετρήσεις τις τελευταίας δεκαετίας, περίπου 20-30.000 χιλ. ζευγάρια. Αναπαράγεται περισσότερο σε περιοχές της Βόρειας Ελλάδας και λιγότερο στην κεντρική. Επίσης μικροί πληθυσμοί, αναπαράγονται στα μεγάλα νησιά, Λέσβο, Χίο, Ρόδο και Κρήτη και ακόμη πιο λίγα στα νησιά του Ιονίου. Kατά την ανοιξιάτικη μετανάστευσή του από την Αφρική προς την Ευρώπη, η οποία γίνεται από τον Απρίλιο έως τα μέσα Μαΐου, σταθμεύει σε μεγάλους πληθυσμούς στην χώρα μας. Έχει παρατηρηθεί ,στην Ζάκυνθο σε μία μόνο ημέρα , περίπου 5.000 άτομα στάθμευσαν και άλλα τόσα πέρασαν χωρίς να σταματήσουν! Κατά την Φθινοπωρινή τους κάθοδο προς την Αφρική, αφήνουν τους τόπους αναπαραγωγής τους στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη, από τα τέλη Ιουλίου έως και τον Σεπτέμβριο, και ορισμένα περάσματα κυρίως των τελευταίων φωλεοποιήσεων, ακόμη και τον Οκτώβριο.

Αναπαραγωγή και συνήθειες

Aναπαράγεται εκτός από την χώρα μας στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη , σε υψόμετρα μέχρι τα 350 μ. και σπάνια έως τα 500 μ. Αν και ανέχεται την παρουσία των ανθρώπων στις καθημερινές του συνήθειες, προτιμά να αναπαράγεται σε απομακρυσμένες περιοχές. Είναι είδος μονογαμικό, όπως τα περισσότερα περιστεροειδή και φωλιάζει στα δέντρα και θάμνους ,σε ύψος από 3 έως 6 μ. Η φωλιά του είναι άτεχνη, στρωμένη με λίγα κλαδιά. Πολλές φορές τα κλαδιά είναι τόσο αραιά στρωμένα που φαίνονται τα αυγά από κάτω! Η επώαση διαρκεί 13-15 ημέρες και γίνεται κα από τα δύο φύλα. Τα μικρά εκκολάπτονται γυμνά, και είναι έτοιμα να πετάξουν ύστερα από 19-21 ημέρες. Τρέφεται στο έδαφος και η τροφή του είναι φυτικής κυρίως προέλευσης. Ανάλογα δε με την εποχή του έτους, αποτελείται από σπόρους δημητριακών, καρπούς δέντρων ή φύλλα μικρών ποωδών φυτών. Η ζωϊκής προέλευσης τροφή ,είναι μικρά σκουλήκια και σαλιγκάρια.

Το πέταγμά του είναι κομψό και γρήγορο. Συναντιέται σε μεγάλες πεδινές εκτάσεις με δέντρα και θάμνους ή σε δάση που βρίσκονται κοντά σε καλλιέργειες και ποτάμια. Όσον αφορά την διαχείριση των πληθυσμών του στην χώρα μας, αυτή δεν εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από εμάς, γιατί σαν αποδημητικό είδος, περνά από εδώ κυρίως παρά αναπαράγεται. Τα μέτρα όμως που μπορούμε να πάρουμε αφορούν την διατήρηση των παραδοσιακών καλλιεργειών, όπως ο ηλιόσπορος και το καλαμπόκι και των χώρων που φωλεοποιεί, κουρνιάζει και ξεκουράζεται, όπως θαμνώδεις ζώνες μεταξύ των καλλιεργημένων χωραφιών, μεμονωμένα δέντρα στα χωράφια κλπ τα οποία τείνουν να χαθούν τα τελευταία χρόνια με τους αναδασμούς και τις μονοκαλλιέργειες. Επίσης η ύπαρξη νερού με μορφή μικρών ρυακιών και λιμνών βοηθά τα τρυγόνια, αν και αυτά εξαφανίζονται λόγω της υπεράντλησης για το καλοκαιρινό πότισμα.

Tο Κυνήγι του

Το Κυνήγι του τρυγονιού, είναι ταυτισμένο με τις "πρώτες τουφεκιές της χρονιάς", τουλάχιστον για τους περισσότερους κυνηγούς. Είναι το κατ' εξοχήν κυνήγι του "καρτεριού" και η αναζήτηση του "καλού" καρτεριού είναι το κύριο μέλημα του κυνηγού. Είναι μια καθημερινή σχεδόν ασχολία τις ημέρες των περασμάτων με την ελπίδα ότι η εμφάνιση της σπαθάτης φιγούρας του στον ορίζοντα, θα σημάνει και το πολυπόθητο "πέρασμα"!! Αυτό βέβαια συμβαίνει σπάνια, αλλά η ελπίδα παραμένει πάντα δυνατή στον καρτεροκυνηγό!

Οι θαλάσσιες χελώνες του Λακωνικού Κόλπου.

Χιλιάδες χρόνια τώρα οι θαλάσσιες χελώνες ζουν και αναπαράγονται στις όμορφες αμμουδιές του Λακωνικού Κόλπου πιστοποιώντας, έτσι, με τον καλύτερο τρόπο την καθαρότητα των νερών και τη φυσική κατάσταση των παραλίων της περιοχής.

Αν και ζουν μέσα στο νερό, η ύπαρξή τους εξαρτάται απόλυτα από τις ακτές όπου αφήνουν τα αυγά τους. Επιστημονικές μελέτες έχουν δείξει ότι τα ζώα αυτά συνδέονται στενά με τις παραλίες όπου γεννήθηκαν και επιστρέφουν πάντα σ’ αυτές για να ωοτοκήσουν.

Έτσι ο πληθυσμός του Λακωνικού, όπως και κάθε άλλος πληθυσμός, έχει τις «δικές του» παραλίες ωοτοκίας και δεν μπορεί να «αναπληρωθεί» από χελώνες άλλων περιοχών.

Στο Λακωνικό, η Careta γεννά κάθε καλοκαίρι στην παραλία του Ευρώτα, από την Κοκκινιά έως τα Τρίνησα, καθώς και στις παραλίες Βαλτάκι, Σελινίτσα, Μαυροβούνι και Βαθύ. Στο Βαθύ, πίσω από τη ζώνη των αμμοθινών, εκτείνονται χαμηλοί λόφοι με φρύγανα που αποτελούν έναν από τους σημαντικότερους παράκτιους βιότοπους τσακαλιών (Canis aureus) σε όλη την Πελοπόννησο.

Τα τελευταία χρόνια οι πληθυσμοί των θαλάσσιων χελωνών έχουν μειωθεί σημαντικά σε όλο τον κόσμο. Γι’ αυτό ευθύνεται κυρίως η ρύπανση της θάλασσας, η εκμετάλλευση του ζώου για εμπορικούς σκοπούς (σε άλλες χώρες) και οι τυχαίες συλλήψεις σε αλιευτικά εργαλεία. Η εξαφάνισή τους όμως είναι βέβαιη αν χάσουν τις παραλίες όπου αναπαράγονται.

Από το 1985 διεξάγεται πρόγραμμα μελέτης και προστασίας των θαλάσσιων χελωνών και των βιοτόπων τους. Κάθε χρόνο στις επιτηρούμενες παραλίες προστατεύονται γύρω στις 200 φωλιές, από τις οποίες περίπου 12.000 χελωνάκια φτάνουν στη θάλασσα.

Μετά από περίπου 30 χρόνια ελάχιστα από αυτά θα επιστρέψουν και πάλι στο Λακωνικό Κόλπο για να αναπαραχθούν. Σκοπός του προγράμματος, το οποίο συνεχίζεται εδώ και 14 χρόνια, είναι η αντιμετώπιση προβλημάτων όπως η Θήρευση των φωλιών και των νεοσσών από ζώα, ο αποπροσανατολισμός των νεοσσών από φώτα στις παραλίες, η κίνηση τροχοφόρων στις αμμουδιές, η καταστροφή των αμμόλοφων και η τυχαία σύλληψη χελωνών σε αλιευτικά εργαλεία.

Επιπλέον, η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού, ιδιαίτερα των παιδιών. Η προστασία των θαλάσσιων χελωνών καθώς και η βιώσιμη διαχείριση της περιοχής, αποτελούν τον απώτερο σκοπό του προγράμματος.