Πρωτοχρονιάτικα Κάλαντα Της Μάνης.

 Του Αντ. Ξεπαπαδάκου – συγγραφέα

(«590 ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΜΑΝΙΑΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ», Αδούλωτη Μάνη – 2001)

Ταχιά ταχιά είν' αρχιμηνιά,

ταχιά είν' αρχή του χρόνου,

αρχή είν' αρχή τα κάλαντα

κι αρχή του Γεναρίου.

Μέζα κοιμάται αφέντης μας

μαζί με την κυρά μας

και ποιος να μπει και ποιος να βγει

και ποιος να τους ξυπνήζει;

Ξύπνηζε, αφέντη, ξύπνηζε, να φάμε και να πι ούμε:

-Αφέντη πύργος φαίνεζαι

κι ορθός σαν κυπαρίσσι,

και του ματιού ζου η σαϊτιά

πύργους ξεθεμελιώνει,

πύργους και πετροπήγαδα

κι αυλές μαρμαρωμένες.

Είπαμε δα τ' αφέντη μας,

ας πούμε της κυράς μας:

- Κυρά μαρμαροτράχηλη

και φεγγαρομαγούλα

και κρουσταλλίδα του νερού

και πάχνη από τα χιόνια

Όπου τον έχεις τον υγιό

τον λευκοχαναχάρη,

που λούζεις και χτενίζεις τον

και στο σχολειό τον στέλνεις.

Κι ο δάσκαλος τον έβαλε

να του χαλαναρχείσει

κι εξέπασέ του το κερί

κι έκαψε το χαρτί του

κι έκαψε και τα ρούχα του

τα μορφογαζωμένα

κι ο δάσκαλος τον έδειρε

με το χρυσό βιτσάρι.

Παίρνει τον το παράπονο,

την άκρην άκρη πάει,

στο δρόμο τον ζυναπαντούν

οι δώδεκα Απόστολοι:

"Έλα να φας, έλα να πιεις,

έλα να τραγουδήσεις"