Νέοι και γέροι απογοητευθέντες την εγκαταλείπουν!

Το Ταίναρον

Η νοτιωτάτη αυτή γωνιά της Ελλάδος, με τις σπάνιες φυσικές καλλονές, άγνωστες δυστυχώς μέχρι σήμερα, στους δικούς μας και στους ξένους. Άγνωστη γιατί στερείται οδικού δικτύου, κινδυνεύει να ερημωθή, συνεπεία και της ακατασχέτου αναχωρήσεως των κατοίκων της.

Η ηρωοτρόφος περιοχή είχε προπολεμικά   6000 κατοίκους και σήμερα απέμειναν 300 γέροντες , απομονωμένοι και αυτοί! Και αναμένοντες την … εξ’ ΄ύψους βοήθειαν, ως που να βγει  η ψυχή τους.

Το αίτημά τους

Και ποιον είναι το αίτημά των; Ένα και μοναδικόν! Η διάνοιξης δρόμου τριών χιλιομέτρων, για να επικοινωνήσουν οδικώς με τον άλλο κόσμο. Και σήμερα ακόμη το κράτος εξακολουθεί να τους το αρνείται. Η ευθύνη αναμφιβόλως βαρύνει κατ’ αρχήν τους διατελέσαντας Λακωνάρχας Μαυρομιχάλην- Δαβάκην, όλους τους βουλευτάς της Λακωνίας, τους εκάστοτε Νομάρχας, αλλά και τους ιδίους τους  κατοίκους. Έτσι φθάσαμε στο σημερινόν κατάντημα, κωμόπολις με ιστορία χιλίων και πλέον ετών και με δυο χιλιάδες κατοίκους, και με 15 χωριά να ερημωθή τελείως.

Το τοπίο 

Ολόκληρος η Ακρωταινάριος περιοχή, έχει να παρουσιάση θαυμάσιες ακρογιαλιές που γοητεύουν τον επισκέπτη, και όπως έγραψε σωστά ο κορυφαίος των διηγηματογράφων μας Ακαδημϊκός κ. Στράτης Μυριβήλης, ”είναι πηγή εμπνεύσεως και δημιουργίας” και για τον καλλιτεχνικό μας κόσμο.

Το άγνωστο αυτό τουριστικό θέρετρο, μοιάζει με το Κάπρι της Ιταλίας, και διαθέτει όλα τα προσόντα για να εξελιχθή.

Σπήλαια, αρχαιότητες, κάστρα, πύργοι, λιμανάκια, ήρεμοι και φιλόξενοι άνθρωποι, και γαλήνιο τοπίο,αποτελούν έναν πρόσθετο λόγο, που θα προσήλκυε τους επισκέπτες αν πήγαινε αυτοκίνητον.

Το φυσικότατον λιμάνι του Πορτοκάγιου, ο αρχαίος ”ψαμαθούς” έχει την θέση του στην ιστορία της αρχαίας και νεότερης Ελλάδας. Η καταγάλανη θάλλασσα με την ασύγκριτη αμμουδιά και με τα τρεχούμενα νερά του Αχιλλείου, η αετοφωλιά της Λάγειας, που δεσπόζει του Λακωνικού κόλπου, ο Αντρόγιαλος, το Άμπελο, ο Κυπριανός και πολλά άλλα συνθέτουν την φυσικήν εικόνα της Ακροταιναρίου περιοχής, εικόνα που που σε λίγα μέρη της Ευρώπης βρίσκεις όμοιά της.

Οι φυσικές ριβιέρες

Προ εβδομάδος, γύρισα από ένα ταξίδι, σε δέκα ευρωπαϊκές χώρες, στις οποίες μεταξύ άλλων επισκέφθηκα και τις αξιοποιημένες τεχνικώς ριβιέρες τους (Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία). Καμμιά σύγκριση δεν κάνω , ούτε αμβλυωπώ από συναισθηματισμό, ειλικρινή διαπίστωση χαράσσω.

Η αδιαφορία του κράτους

Και όμως, η πλήρη αδιαφορία του ” Κράτους Δικαίου” έφερε τους κατοίκους εις απόγνωσιν όπου φύγει- φύγει, και έτσι ερήμωσε η περιοχή.

Να τώρα και η τελευταία χαριστική βολή. Πληροφορηθήκαμε, ότι ο Αστυνομικός Σταθμός που ήτο τετρακόσια χρόνια στην Λάγεια μεταφέρεται. Το Αγροτικό Ιατρείο, στο οποίο σχεδόν δεν υπήρχε ποτέ γιατρός, μεταφέρεται και αυτό και… έπεται συνέχεια.

Σκέψεις

Τι να πούμε σ’ αυτούς που είχαν την πρωτοβουλία ή απλώς συνήργησαν στις παραπάνω ενέργειες; Η λέξις ΝΤΡΟΠΗ είναι λίγο. Από στενοκεφαλιά δεν ερημώνεται μια περιοχή για να τονωθή μία άλλη. Εγκληματούν, όσοι σκέφτονται και ενεργούν κατ’ αυτόν τον τρόπο, και είναι καιρός να συνέλθουν Κράτος και μερικοί άσπονδοι φίλοι μας.

Πρωτού η αγανάκτηση όλων μας τους στείλει στο ανάθεμα. Και το ιατρείον πρέπει  να επανέλθη στην έδρα του, και ο αστυνομικός σταθμός να μην μετακινηθή.

Κάλεσμα

Για την διάσωση της ιστορικής αυτής γωνιάς της Ελλάδας, καλούμε σε συνεργασία και επιφυλακή, όλους τους συντοπίτες μας και τους φίλους μας, τους εκεί και εδώ, να βοηθήσουν και με ιδιωτική πλέον πρωτοβουλία, αφού το κράτος αδιαφορεί, να αρχίσουμε την διάνοιξη του δρόμου των τριών χιλιομέτρων, που αυτός μόνο θα δώσει ζωήν στον τόπο μας σύντομα, και μάλιστα μέσα σε εξήντα ημέρες ( ο δρόμος των εξήντα ημερών) και έπειτα συνεχίζουμε για την διεκδίκηση όλων των άλλων εκκρεμών ζητημάτων της περιοχής μας.

Συγγραφέας  Παναγιώτης Παπαδογεώργης

πηγή   Ο ΦΑΡΟΣ ΤΗΣ ΛΑΚΩΝΙΑΣ   10/9/1965